Pacientët me një rast edhe të lehtë të COVID-19 mund të përjetojnë plakje të përshpejtuar të trurit dhe ndryshime të tjera në të, sipas një studimi të ri.
Studimi, i botuar të hënën në revistën Nature, besohet të jetë më i madhi i këtij lloji. U zbulua se truri i atyre që kishin COVID-19 kishte një humbje më të madhe të lëndës gri dhe anomali në indet e trurit krahasuar me ata që nuk kishin COVID-19. Shumë nga ato ndryshime ishin në zonën e trurit të lidhura me shqisën e nuhatjes.
“Ne ishim mjaft të befasuar kur pamë dallime të qarta në tru edhe me infeksion të butë,” i tha CNN në një email autori kryesor Gwenaelle Douaud, një profesor i asociuar i neuroshkencave pranë Universitetit të Oksfordit.
Douaud dhe kolegët e saj vlerësuan imazhin e trurit nga 401 individë që kishin COVID-19 midis marsit 2020 dhe prillit 2021, si para infektimit ashtu edhe mesatarisht 4.5 muaj pas infektimit. Ata krahasuan rezultatet me imazhin e trurit të 384 individëve të pa infektuar të ngjashëm në moshë, socio-ekonomikë dhe faktorë rreziku si presioni i gjakut dhe obeziteti. Nga 401 individë të infektuar, 15 pacientë ishin shtruar në spital.
785 pjesëmarrësit ishin nga mosha 51 deri 81-vjeç, të gjithë ishin pjesë e Biobank UK, një bazë të dhënash e vazhdueshme shëndetësore e qeverisë me 500.000 pjesëmarrës në Britani të Madhe, e filluar në 2012.
Douaud shpjegoi se është normale që njerëzit të humbin 0.2% deri në 0.3% të lëndës gri çdo vit në zonat e trurit që lidhen me kujtesën ndërsa plaken, por në vlerësimin e studimit, pacientët që ishin infektuar me koronavirus humbën një shtesë 0.2% deri në 2% të indeve krahasuar me ata që nuk ishin infektuar.
Përveç imazherisë, pjesëmarrësit u testuan gjithashtu për funksionin e tyre ekzekutiv dhe njohës duke përdorur Testin e krijimit të gjurmëve, një mjet i përdorur për të ndihmuar në zbulimin e dëmtimeve njohëse të lidhura me demencën dhe testimin e shpejtësisë dhe funksionit të përpunimit të trurit të një personi. Autorët zbuluan se ata që kishin humbjen më të madhe të indeve të trurit dolën edhe më keq në këtë provim.
Ndërsa zonat e trurit më të prekura duket se janë të lidhura me sistemin e nuhatjes, Douaud tha se nuk ishte e qartë pse ishte kështu.
“Ndryshimet anormale në trurin e pjesëmarrësve të infektuar mund të jenë pjesërisht të lidhura me humbjen e nuhatjes. Në mënyrë të ngjashme, ka të ngjarë që efektet e dëmshme i virusit (qoftë i drejtpërdrejtë ose i tërthortë nëpërmjet reaksioneve inflamatore ose imune) zvogëlohet me kalimin e kohës pas infektimit. Mënyra më e mirë për ta zbuluar do të ishte skanimi i këtyre pjesëmarrësve përsëri pas një ose dy vitesh,” tha ajo.
Douaud shtoi se studiuesit parashikojnë riimazhimin dhe testimin e pjesëmarrësve në një deri në dy vjet.
Dhe ndërsa studimi gjen një lidhje midis infeksionit dhe funksionit të trurit, ende nuk është e qartë pse. Studimet e mëparshme kanë treguar se njerëzit me humbje të konsiderueshme dhe të përsëritur të nuhatjes gjithashtu kanë një humbje të lidhur të lëndës gri. Megjithatë, ky studim nuk vlerësoi nëse pacientët vërtet përjetuan humbje të nuhatjes.
Autorët paralajmëruan se gjetjet ishin vetëm të një momenti në kohë, por vunë në dukje se ato “ngrenë mundësinë që pasojat afatgjata të infeksionit SARS-CoV-2 mund të kontribuojnë me kalimin e kohës në sëmundjen e Alzheimerit ose forma të tjera të demencës”.
