Të paktën 85 raste të konfirmuara janë identifikuar në tetë vende të BE-së, duke përfshirë Belgjikën, Francën, Gjermaninë, Italinë, Holandën, Portugalinë, Spanjën dhe Suedinë, midis 15 dhe 23 majit.
36 raste të tjera të lisë së majmunëve janë zbuluar në Britaninë e Madhe, duke e çuar totalin në 56. Të gjitha infeksionet e reja janë në Angli, ndërsa Skocia njoftoi rastin e parë më herët sot, raporton Sky News.
Zyrtarët shëndetësorë thanë se ndërsa shpërthimi është “i rëndësishëm dhe shqetësues”, rreziku për popullsinë në Britaninë e Madhe mbetet i ulët.
Kjo vjen pasi ekspertët në kontinent paralajmëruan se ekziston rreziku që virusi i rrallë të kalojë nga njerëzit te kafshët shtëpiake dhe më pas te kafshët e egra, dhe mund të bëhet endemik në Evropë.
David Heymann, i cili kryeson një grup ekspertësh të Organizatës Botërore të Shëndetësisë (OBSH), e ka përshkruar shpërthimin e paprecedentë në Evropë si “një ngjarje të rastësishme” që mund të jetë përhapur nga transmetimi seksual midis burrave homoseksualë dhe biseksualë në dy rrahje në Spanjë dhe Belgjikë.
Agjencia e Sigurisë Shëndetësore në Britaninë e Madhe ka paralajmëruar se kontaktet e afërta me rrezik të lartë të rasteve të konfirmuara të lisë së majmunëve duhet të izolohen për 21 ditë.
Një pjesë e madhe e rasteve është identifikuar në komunitetin homoseksual, biseksual dhe meshkuj që kryejnë marrëdhënie seksuale me meshkuj të tjerë.
Lia e majmunëve nuk është normalisht një infeksion seksualisht i transmetueshëm, por mund të transmetohet nga kontakti i drejtpërdrejtë gjatë seksit.
Ajo gjithashtu mund të përhapet përmes prekjes së rrobave, shtratit ose peshqirëve të përdorur nga dikush me skuqje të majmunit, dhe përmes kollitjes dhe teshtitjes së dikujt me infeksion.
Lia e majmunëve nuk ka shkaktuar më parë shpërthime të përhapura përtej Afrikës, ku është endemike te kafshët.
Calum Semple, profesor i mjekësisë së shpërthimit në Universitetin e Liverpulit, tha për Sky News: “Ka qenë më parë rasti që virusi është zhvendosur nga kafshët te njerëzit dhe ka kontaminuar pajisje dhe produkte ushqimore, kryesisht në Afrikë. Duket sikur virusi ka gjetur një vend i veçantë, duke shfrytëzuar veçoritë e sjelljes njerëzore, dhe kjo e lejoi atë të vendoset në këtë grup njerëzish.
“Në anën pozitive, për shkak se virusi ka një periudhë relativisht të gjatë inkubacioni dhe simptomat janë të lëkurës, ekziston mundësia për gjurmimin e kontakteve për të identifikuar njerëzit dhe për të thyer këto zinxhirë transmetimi”, shtoi ai.
Numri i rasteve të lisë së majmunëve në Britani të Madhe dhe Evropën kontinentale është ende i vogël. Pra, pse shqetësimi? Kjo është pjesërisht sepse virusi mund të shkaktojë simptoma më serioze te njerëzit e cenueshëm, shkruan Sky News.
Fëmijët, gratë shtatzëna dhe njerëzit me imunosupresion ka të ngjarë të jenë në rrezik më të lartë. Sa më gjerë të përhapet virusi, aq më e madhe është mundësia që ai të arrijë ato grupe.
Arsyeja tjetër për shqetësim është se virusi mund të bëhet endemik në Evropë nëse përhapet nga njerëzit në kafshë të egra.
Lia e majmunëve është tashmë endemike në Afrikë, duke u përhapur te njerëzit që vijnë në kontakt me kafshë të infektuara, si brejtësit.
Nëse edhe kafshët e egra në Evropë do të infektoheshin, do ta bënte praktikisht të pamundur zhdukjen e virusit dhe do të kishim shpërthime të rregullta njerëzore.
Kjo është arsyeja pse Qendra Evropiane për Parandalimin dhe Kontrollin e Sëmundjeve u ka kërkuar njerëzve që janë të infektuar të qëndrojnë larg kafshëve shtëpiake derisa zgjebet nga fshikëzat e lisë së majmunit të kenë rënë.
Qendra Evropiane për Parandalimin dhe Kontrollin e Sëmundjeve (ECDC) tha se shumica e rasteve në Evropë kanë “simptoma të lehta të sëmundjes” dhe janë në mesin e burrave që kryejnë marrëdhënie seksuale me burra, me gjasa të përhapjes në popullatën më të gjerë “shumë të ulët”.
Por drejtori i ECDC, Andrea Ammon, paralajmëroi se mundësia e përhapjes së mëtejshme të virusit përmes kontaktit të ngushtë, si gjatë aktiviteteve seksuale midis personave me partnerë të shumtë seksualë, konsiderohet të jetë e lartë.
Qendra paralajmëroi se nëse ndodh transmetimi nga njeriu te kafshët dhe virusi përhapet në një popullatë kafshësh, ekziston rreziku që sëmundja të bëhet endemike në Evropë.
Ai kërkoi bashkëpunim të ngushtë midis autoriteteve të shëndetit publik njerëzor dhe veterinar për të menaxhuar kafshët shtëpiake të ekspozuara dhe për të parandaluar transmetimin e sëmundjes në jetën e egër.
ECDC paralajmëroi gjithashtu se lia e majmunëve mund të shkaktojë sëmundje të rënda në grupe të caktuara të popullsisë, si fëmijët e vegjël, gratë shtatzëna dhe njerëzit me imunitet të shtypur.
Qeveria britanike ka porositur disa mijëra doza të vaksinës kundër lisë, e cila është rreth 85% efektive dhe ato po ua ofron kontakteve shumë të ngushta të atyre që janë prekur.
Zyrtarët e shëndetit publik në Skoci kanë grumbulluar një “numër të vogël” të vaksinave.
Organizata Botërore e Shëndetësisë tha se nuk ka prova që lia e majmunit ka pësuar mutacion, duke shtuar se sëmundja infektive e cila është endemike në Afrikën perëndimore dhe qendrore ka prirje të mos ndryshojë.
Simptomat fillestare përfshijnë ethe, dhimbje koke, dhimbje muskujsh, dhimbje shpine, ënjtje të nyjave limfatike, të dridhura dhe rraskapitje.
Një skuqje mund të zhvillohet, shpesh duke filluar në fytyrë, duke u përhapur më pas në pjesë të tjera të trupit duke përfshirë organet gjenitale.
Skuqja ndryshon dhe kalon nëpër faza të ndryshme dhe mund të duket si lia e dhenve ose sifilizi, përpara se të formojë më në fund një zgjebe, e cila më vonë bie.
ECDC tha se personat e infektuar duhet të shmangin kontaktin e ngushtë me njerëzit e imunosupresionuar dhe kafshët shtëpiake.
