Dekada më parë, gratë e sapomartuara në masë të madhe do të merrnin mbiemrin e burrit të tyre, duke përmbushur një zakon shoqëror dhe duke siguruar disa mbrojtje ligjore, ekonomike dhe familjare.
Në disa shtete, këto masa mbrojtëse përfshinin aftësinë për të mbajtur patentën e shoferit ose regjistrimin e votuesve, marrjen e fëmijëve nga shkolla ose të kenë një kartë krediti, tha Stephanie Coontz, drejtoresha e kërkimit dhe edukimit publik për Këshillin e Familjeve Bashkëkohore.
Nga ana kulturore, adoptimi i emrit të burrit ishte i lidhur me nocionet paternaliste të pronësisë – gratë dikur i përkisnin babait të tyre, pastaj burrit të tyre, tha Deborah Carr, një profesore e sociologjisë dhe drejtore e Qendrës për Inovacionin në Shkenca Sociale në Universitetin e Bostonit.
Pavarësisht një lëvizjeje në rritje të feminizmit dhe rritjes së barazisë gjinore, e përbashkëta dërrmuese e kësaj praktike mbetet, raporton cnn.
Në kohën e sotme, “të paktën në SHBA, rreth 20 për qind deri në 30 për qind e grave mbajnë emrin e tyre, që do të thotë se shumica dërrmuese marrin emrin e bashkëshortit të tyre kur martohen”, tha Carr.
Këtu përfshihet edhe artistja Jennifer Lopez, e cila së fundmi konfirmoi martesën me aktorin, Ben Affleck me firmën “Zonja Jennifer Lynn Affleck”.
“Gratë mund të marrin mbiemrin e burrit të tyre ligjërisht”, tha Carr, “por profesionalisht, do të vë bast se ajo do të vazhdojë të performojë nën emrin e J. Lo. Ndonjëherë njerëzit e marrin emrin e burrit të tyre ligjërisht, por profesionalisht, ata mund të përdorin ende mbiemrin e vajzërisë”, pohoi ajo.
Deri në ndryshimet ligjore dhe një lëvizje feministe në lulëzim në vitet 1970, pati një shtytje të madhe për të mbajtur mbiemrin, tha Carr. Kjo tendencë u ul gjatë viteve 1980, një epokë më konservatore, dhe ka luhatur që nga vitet 1990, shtoi ajo.
Vendimi për të mbajtur ose për të hequr dorë nga emri mund të ndikohet ende nga faktorë ekonomikë, familjarë, socialë, romantikë dhe fetarë – veçanërisht kur përfshihen fëmijët. /TV Malisheva
