Boban Bogdanoviq, i cili prej vitesh është në kontakt me tifozët dhe sportin, në një intervistë për KRIK-un pohon se e di kush e organizoi dhe e kreu vrasjen e politikanit Oliver Ivanoviq dhe njofton se do t’ia thotë prokurorisë serbe.
Këtë, siç thotë ai, ia ka zbuluar shoku i tij i ngushtë Aleksandar Gligorijeviq aka Puke, kriminel me ndikim nga grupi “Parimet” Veljko Belivuk, i cili ka pasur rol në këtë rast – ka paguar likuidatorin e Ivanoviqit. Gligorijevic u vra më vonë në mesin e vitit 2020 – koka e tij iu pre koka në një shtëpi të njohur si “therrtorja” në lagjen e Beogradit Ritopek, dhe prokuroria pretendon se Belivuk qëndronte pas vrasjes së bashkëpunëtorit të tij.
Bogdanoviq thotë se shoku i tij, me të cilin ka qenë miq që nga fëmijëria, ka shpjeguar se në vrasjen e Ivanoviqit kanë marrë pjesë dy grupe kriminale. Një kriminel i njohur serb nga Kosova, Zvonko Veselinoviq, siç pretendon Bogdanoviq, ka urdhëruar vrasjen, ndërsa Belivuk ka siguruar vrasësin.
“Oliver Ivanoviq u vra nga Ljubomir Lainović, djali i djalit dikur të egër nga Novi Sad, Branislav Lainović. Njeriu që organizoi ardhjen e tij në Kosovë dhe përgatiti logjistikën është Milan Radoiçiq. Njeriu që e porositi ishte Veselinoviç. Kështu më tha Aleksandar Gligorijevic Puke”.
Bogdanoviç e përshkruan veten si një biznesmen që zhvillon dhe shet kompani, dhe gjithashtu ka pasur ndikim në politikë – ai ka qenë anëtar i Lëvizjes së Qytetarëve të Lirë që nga themelimi i saj dhe ka punuar ngushtë me Sasha Jankoviç. Ai u largua nga lëvizja pasi Jankoviç dha dorëheqjen.
Ai ka qenë i afërt edhe me klubet sportive – shpjegon se ka qenë drejtor marketingu i klubit të futbollit të femrave “Spartak”, ka zhvilluar një strategji marketingu në klubin e basketbollit Partizan si shërbim për mikun e tij dhe presidentin e këtij klubi Ostoja Mijailović, dhe dhjetë vjet më parë Bogdanoviq ishte një kandidat i pasuksesshëm për kryetar të Federatës së Futbollit të Serbisë. Në përgjithësi ka qenë sekretar i Shqiponjave (tifo klubit të kombëtares serbe të futbollit), si dhe ka ndihmuar klubin e futbollit “Tekstilac” nga vendlindja e tij Oxhaku, i cili drejtohej nga miku i tij Gligorijeviq.
Pra, njohuritë e mia për skenën e tifozëve në Serbi kanë zgjatur për më shumë se një dekadë”. Bogdanoviq pretendon për KRIK se Gligorijeviq ishte një nga banditë e partisë në pushtet.
“Ai ishte rrahja e Partisë Përparimtare Serbe. Ishte pjesë e atij folklori – xhipat, shkopinjtë e bejsbollit, votuesit e kontrolluar, sjellja e votuesve”, thotë Bogdanoviq. “Më tha se ka marrë pjesë edhe kur është inauguruar presidenti Vuçiq”.
Bogdanoviq thotë se, meqenëse e njeh Ostoja Mijailoviqin, ka ndërhyrë me shokun e tij Gligorijeviq që “Parimet” të heqin dorë nga synimi për të rrëmbyer motrën e presidentit të klubit të basketbollit.
Hera e fundit që ai e pa Gligorijevic ishte një ditë para vdekjes së tij. Ai thotë se i kishte thënë se po përgatitej të merrte “gjithçka në vend”, për të cilën Bogdanoviç shpjegoi se kishte në plan të merrte në dorë klanin Belivuk. Më pas tha ‘shteti është me mua’”.
Si provë e disa prej pretendimeve të bëra në intervistë, Bogdanoviq u ka ofruar gazetarëve të KRIK-ut një pasqyrë të mesazheve që ka shkëmbyer me Gligorijeviqin, disa prej të cilave po i publikojmë.
Mesazhet përmendin konfliktin që ka pasur “Parimet” me Mijailoviqin, si dhe tema fansash. Ata korrespondonin edhe me politikën, kështu që në një mesazh Gligorijevic këmbëngul që Bogdanoviq të ndalojë së kritikuari presidentin Aleksandër Vuçiq.
“Vëlla, kërkoji vëllait tënd të mos më shkruaj më për Vuçiqin dhe SNS-në. Djali i tij është shoku im i mirë dhe nuk mund të të lë të më shkruash gjëra të tilla, ndihem i shëmtuar”, thuhet në mesazhin që Gligorijeviq ia ka dërguar në tetor 2019.
Në mesazhe nuk përmendet vrasja e Oliver Ivanoviqit. Për shkak të seriozitetit të temës, Gligorijevic dhe ai folën për këtë në një bisedë private, shpjegon Bogdanoviq.
Ajo që ai tha në një intervistë për KRIK-un përputhet me gjetjet e hetimeve të Prokurorisë së Kosovës, e cila gjithashtu mendon se anëtarët e grupit të Veselinoviçit kanë qenë të përfshirë në vrasjen e politikanëve. Në anën tjetër, është në kundërshtim me versionin që presidenti i Serbisë Vuçiq e përsërit publikisht – se bashkëpunëtori i Veselinoviqit, Radoiçiq, nuk ka qenë i përfshirë në vrasjen e Ivanoviqit.
Bogdanoviq thotë se pasi ta ketë thënë këtë në publik, do të shkojë në prokurorinë serbe dhe do të ofrohet si dëshmitar në hetimin e vrasjes së Ivanoviqit.
Bogdanoviq shpjegon se ka më shumë se 40 vjet që e njeh Aleksandar Gligorijeviqin e njohur si Puka.
“Gligorijevic ishte një nga miqtë e mi më të mirë në jetë. Jemi rritur në të njëjtën rrugë në Oxhaci, jemi shoqëruar gjithë ato vite, prindërit tanë kanë qenë miq shtëpie”, thotë Bogdanoviq.
Edhe pse kanë marrë rrugë të ndryshme në jetë, thotë ai, kanë qëndruar afër.
“Aca zgjodhi rrugën që zgjodhi, por kjo nuk ishte absolutisht asnjë arsye për të thyer miqësinë dhe besimin e plotë që kemi ndërtuar ndër vite. Zgjodha një jetë krejtësisht të ndryshme, të kundërt. Edhe pse shumë herë ai donte që unë të merresha me biznes dhe gjithçka bënte sepse kishte nevojë për dikë që mund ta ndihmonte me këshilla”.
Gligorijevic hyri herët në ujërat kriminale dhe u bë anëtar i klanit famëkeq Zemun në fund të viteve 1990. Në operacionin policor “Saber” të nisur pas vrasjes së kryeministrit Zoran Gjingjiq, Gligorijevic u arrestua si anëtar i “Firma” – dega e Novi Sadit e klanit Zemun, dhe u dënua me 15 vjet burg në vitin 2005 për shitje droge. dhe dy tentativa për vrasje.
“Edhe atëherë ai ishte pozicionuar si një nga lojtarët e rëndë kriminalë në territorin e Vojvodinës”. Gjatë asaj periudhe, ai jetoi në Novi Sad dhe bashkëpunoi drejtpërdrejt me Zemun (Miladin Suvajdžić) Đuro Mutavi, dhe i pëlqente ta quante veten ushtar të Mutaviut. Pra, për fat të keq, ai hyri shumë herët në ujërat kriminale”.
Pas vuajtjes së dënimit dhe lirimit, Gligorijevic, shpjegon Bogdanoviq, ka takuar një tjetër kriminel që e kishte edhe pseudonimin Mutavi – Aleksandar Stankoviq, kreun e grupit tifoz-kriminal “Janjiçari”. Pas vrasjes së Stankoviqit, në vitin 2016, grupi u mor nga bashkëpunëtori i tij më i ngushtë Veljko Belivuk dhe u quajt “Parimet”, dhe Gligorijević zinte një vend të rëndësishëm në hierarkinë e këtij ekipi.
“Ai ishte njeriu i tretë i klanit Belivuk. Ai habitej për shumë gjëra”, thotë Bogdanoviq. “Ka qenë lider i tifozëve të Partizanit për Vojvodinën. Dhe ai kontrollonte tregtinë e narkotikëve në Vojvodinë”.
Sipas tij, Gligorijevic i ofroi shërbimet e tij Partisë Progresive Serbe (SNS) dhe filloi të bashkëpunojë me të si një njeri që do të kontrollojë ngjarjet politike në Oxhaci. Nuk e ka bërë për interes personal, thotë ai, por për bindjen e tij.
Një kriminel nga Oxhaku nuk e fali kurrë Partinë Demokratike që gënjeu në burg.
“Gjithmonë më kujtonte faktin se ishte jashtëzakonisht i inatosur me PD-në, sepse ai arrestim pas atentatit ndaj kryeministrit ishte i orkestruar nga kjo parti në atë kohë. Ai nuk mund t’ua falte kurrë burgimin afatgjatë – gjithmonë thoshte: “Do t’ua kthej një ditë”.
Nga mesazhet që i ka dërguar Gligorijevic dhe të cilat na i ka treguar Bogdanoviq, shihet se ai me të vërtetë i ka përçmuar demokratët – duke i quajtur ata “mercenarë të verdhë” dhe “agjentë mercenar të vendeve agresore”.
Zemra e kriminelit nga Oxhaku ishte në anën tjetër të spektrit politik.
“Ai ka qenë gjithmonë një adhurues i madh i Aleksandër Vuçiqit, edhe kur ishte më i ri, edhe kur ishte adoleshent, gjë që ishte e pabesueshme për mua sepse Partia Radikale Serbe ekzistonte ende në atë kohë. Ai tha se Vuçiq ishte e ardhmja e politikës serbe, të cilën e konsideroja si një lloj komedie në atë kohë, në fakt 30 vjet më parë. Por, në fund, disa nga dëshirat dhe parashikimet e Acës u realizuan”, thotë Bogdanoviq.
“Gligorijevic takohet me Andrej Vuçiqin, i cili si sot ishte koordinatori kryesor i SNS për Vojvodinën. Dhe ai u bë mik shumë i mirë me Danilon (djalin e presidentit Aleksandar Vuçiq). Kur më tregoi për marrëdhënien që kishte me Danilon, ishte një marrëdhënie e pastër miqësore që bazohej ekskluzivisht në politikë. Danilo e dinte se kush ishte Aleksandar Gligorijević, por Aleksandar më tha në disa raste se marrëdhënia e tij me Danilon nuk ishte kurrë e natyrës kriminale.
Ai kishte marrëveshje me SNS-në që të ishte batakçi i tyre, pra të prishte protestat dhe tubimet e përfaqësuesve të opozitës, por edhe të ndikonte në zgjedhje, pohon Bogdanoviq.
“SNS u rrah në Oxhaci, gjë që mund të dëshmohet nga aktivistët e opozitës në atë kohë. Por ai ka penguar çdo aktivitet opozitar duke folur me bashkëqytetarët e tij. Ai kurrë nuk përdori forcë. Në vende të tjera, ai e dinte shumë mirë se, për fat të keq, po ‘riedukonte’ njerëz që ishin aktivistë të opozitës politike. Ai ishte pjesë e atij folklori të përbashkët me xhipat e zinj dhe banditë, gjithçka që ne të gjithë e dimë tashmë: shkopinj bejsbolli, vota të kontrolluara, sjelljen e votuesve, thirrjet”.
Bogdanoviq, nga ana tjetër, ishte anëtar i partisë opozitare. Ai thotë se në vitin 2017 ka qenë një nga themeluesit e Lëvizjes Qytetarët e Lirë, në krye me ish-ombudsmenin Sasha Jankoviq. Prandaj ai foli me Gligorijevic për mbështetjen e mundshme të fansave të Jankoviçit pas zgjedhjeve presidenciale që u mbajtën atë vit.
“Kam biseduar disa herë me Pukin dhe kam thënë: “Mirë Aco, nëse ka një situatë që ndryshon sistemi politik, Sasha Jankoviç e merr pushtetin, a mund të llogarisim në mbështetjen e tribunës që të mos derdhet gjak në radhë të parë. ?’ Dhe më pas tha: “Sigurisht, por vetëm me kusht që presidenti Vuçiq të humbasë levat e pushtetit politik dhe sigurisht që ne tifozët nuk do të shkonim kurrë kundër popullit tonë”.
Sa i përket politikës, një mik i kriminelit i ka kërkuar Bogdanoviqit vetëm një gjë – të ndalojë së kritikuari publikisht Vuçiqin.
Bogdanoviq u ka treguar gazetarëve të KRIK-ut edhe mesazhin që Gligorijeviq i provokuar nga kritikat e presidentit ia ka dërguar përmes Instagramit.
“Vëlla, kërkoji vëllait tënd të mos më shkruaj më për Vuçiqin dhe SNS-në. Djali i tij është miku im i mirë dhe nuk të lë të më shkruash gjëra të tilla, më vjen shëmtuar o vëlla. Ke të drejtë të jesh kur të duash zgjedhjen tënde personale, por mos më shkruani asgjë të keqe për Vuçiqin”, thuhet në mesazhin që Gligorijeviq i ka dërguar më 21 tetor 2019.
“Vëllai im i dashur, të gjitha janë shaka… Nuk do ta përmend më babain e mikut tuaj, sepse miqësia dhe respekti ynë janë më të rëndësishme për mua se e gjithë skena politike në Serbi”, u përgjigj opozitari.
Një “ rrëmbim” i vogël mes miqsh
Ka pasur tensione të mëdha mes “Principit” dhe anëtarit të lartë të SNS-së dhe presidentit të klubit të basketbollit të Partizanit Ostoja Mijailovic, kur bashkëpunëtorët e Belivuk besuan se ai po bashkëpunonte me armiqtë e tyre – huliganët e Partizanit të udhëhequr nga Milos Radisavljevic aka Kimi.
Si mik i Ostojës, por edhe i Gligorijeviqit, Bogdanoviq u gjend mes të dyja palëve dhe u përpoq të qetësonte situatën, duket edhe nga mesazhet që ai u ka dhënë gazetarëve të KRIK-ut.
“Unë jam gjithmonë në anën e djathtë, dhe kjo është tribuna jugore, dhe Ostoja do të pendohet për tifozët për poshtërimin e tribunës jugore”, ka shkruar Gligorijevic në një mesazh, ndërsa në një tjetër ka theksuar: “Nuk e di çfarë të bëj. thuaj vëlla, por Ostoja është dhe me Kimin na ka goditur me thikë pas shpine”.
“Mendoj se po reagoni shumë ashpër. Unë e di se çfarë po ndodh dhe “lufta” e kujt është kjo. Unë nuk marr pjesë në të dhe shoh interesin e klubit dhe kaq”, i ka shkruar Bogdanoviç duke u përpjekur të qetësojë pasionet e tij, kjo shihet në mesazhet e dërguara në vitin 2019. Ai e ka qitur Kimin shumë kohë më parë. , sepse u imponua. Askush nga ju nuk u ul me atë njeri (Mijailoviqin), ju ofrova takim, ju refuzuat. Në vend që të jeni të mençur, të uleni me një burrë dhe të bashkëpunoni, ju e refuzoni idenë.”
Këto tensione janë rritur deri në atë pikë sa që “Parimet”, siç pohon Bogdanoviq në një intervistë për KRIK, kanë planifikuar edhe rrëmbimin e motrës së Mijailoviqit.
“Më shpjegoi problemin që ka të bëjë me Ostojën, se si nuk dëshiron të bashkëpunojë me ‘Parimet’, si duhet të disiplinohet dhe më pas tha një gjë që më frikonte shumë atëherë, si dhe tani. Ai tha: ‘E dini. Mua më dhanë detyrën të organizoja rrëmbimin e motrës së tij për të siguruar fondet që na duheshin.’ I thashë: ‘Jam i tronditur kur dëgjoj nga ty. Përveç kësaj, ju e dini që Ostoja është një njeri me të cilin kam kontakte shumë të mira dhe kur e vlerësoj këtë, kjo është një gjë. Tjetra është, nëse, Zoti na ruajt, shkoni ta bëni këtë, shteti do t’ju shembet në qafë. Mendoj se kjo është gjëja më budallaqe që mund të më thuash, por faleminderit që ma the.”
Ai thotë se ka arritur ta bindë Gligorijevicin që të heqë dorë nga rrëmbimi dhe të përpiqet të gjejë ndonjë mënyrë tjetër për të bërë marrëveshje me Ostojen për bashkëpunim. Dy ditë më vonë, ai pa Gligorijevic dhe ai ia tha këtë.
“Ai më tha: E di çfarë? Ke te drejte. Kam folur me timin.’ Sigurisht, ai kurrë nuk u tha atyre se kishte ndonjë lidhje me mua. Dhe ai tha se ishte hequr dorë, se ishte shumë e rrezikshme, por tha: “Faleminderit që ma tregove gjithë këtë, sepse atëherë e kuptova se sa probleme do t’i krijonim vetes. Ja, ti shpëtove shokun tënd dhe më shpëtove mua.’ Dhe ja ku përfundoi”.
Ai thotë se Ostoji nuk ka thënë asnjë fjalë për këtë.
“Këtë nuk kam dashur t’ia them kurrë Ostojit, që të mos e keqkuptoj. Mendoj se do të krijoj vetëm panik shtesë për të dhe familjen e tij. Mendoj se lumturia në të gjithë historinë ishte që Gligorijevic ishte miku im vërtet i madh dhe ai më dëgjoi”.
Rrëfim – kush e vrau Oliverin
Një nga takimet e rëndësishme që ai pati me Gligorijevic ndodhi në mars të vitit 2020. Ata u panë në Odzaci, për herë të parë pasi ai mori drejtimin e klubit lokal të futbollit Tekstilac dhe disa muaj para vrasjes së Gligorijevic.
“Pas ndeshjes, ne u ulëm dhe biseduam për një kohë të gjatë. Ai më tregoi të gjitha detajet në lidhje me vrasjen e Oliver Ivanoviqit”.
Gligorijevic i zbuloi atij se kush ishte personi që qëlloi në Ivanoviq, një nga liderët e serbëve në Kosovë, në janar të vitit 2018 në qendër të Mitrovicës.
“Ai (Gligorijevic) ishte përgjegjës për sigurimin e transfertës së parave, por ai nuk e dinte në atë kohë, siç më tha, se bëhej fjalë për përgatitjen e vrasjes së Oliver Ivanoviqit. Pas vrasjes ai mori 50 mijë euro dhe i thanë që ato para t’ia jepte Ljubomir Lainoviqit për punën që ka bërë. Ai thotë: “Në atë moment, kjo ishte gjithçka që dihej”. Mendova se ishte për një pjesë të punës që ai bëri brenda punës që ne bëmë, “më tha fjalë për fjalë.”
Lainoviq, kur Gligorijeviq tha se e ka bërë këtë likuidim, është djali i kriminelit të njohur Branislav Lainoviq, i vrarë në vitin 2000. Sipas hetimeve të prokurorisë, Lainoviq më i ri ishte likuidator nga klani Belivuk. Një dëshmitar i asociuar në gjyqin kundër këtij grupi tha se Lainoviq vrau Ljubomir Markoviq Kića, liderin e një prej grupeve të tifozëve supranik. Lainoviç është zhdukur në një moment dhe nuk dihet se çfarë ka ndodhur me të.
Më tej, Aleksandri më tha këto gjëra: “Disa ditë kur i pagova të voglit para, pak para se të nisej për në Spanjë, u takuam përsëri”. Ai thotë: “Aq ishte dehur dhe gërhitej sa më tha se paratë që i dhashë atëherë ishin shpërblim për vrasjen e Oliver Ivanoviqit”. Aleksandri nuk ishte aspak naiv, tha: “Më jepni atë që ndodhi, siç ishte” dhe fjalë për fjalë më tha se Milan Radoiçiq ishte njeriu që organizoi transferimin e Lainoviçit në Kosovë, qëndrimin e tij atje dhe kthimin e tij në Serbi pas vrasje.”
Gligorijevic dyshohet se ka marrë vesh se vrasja është urdhëruar nga një kriminel me ndikim nga Kosova, Zvonko Veselinoviç, të cilin ai ia ka thënë edhe Bogdanoviqit, siç pretendon ai.
“Lainoviq i ka thënë se (Zvonko) Veselinoviqi ka kërkuar shërbimin e klanit, ata i kanë dhënë vrasësin, vrasësi ka marrë 50 mijë euro, ka kryer vrasjen dhe pas kësaj djali, me sa më kujtohet, shkon në Spanjë ose në Athinë. të kryejë më shumë një apo dy apo më shumë vrasje dhe në fund të gjitha të paguajë, sigurisht me kokën e tij sepse duhet të heqësh provat”, thotë Bogdanoviq.
Pas kësaj, Bogdanoviq, thotë ai, u brengos shumë për shokun e tij. Ai kishte frikë se emri i tij do të lidhej me vrasjen e Ivanoviqit, por e siguroi se ishte i sigurt sepse “shteti qëndron pas tij”. Megjithatë, gjatë takimit me të, ku i ka treguar këto detaje, ka vërejtur se ishte i mërzitur.
“Ai ishte dukshëm i mërzitur. Dhe ai ishte dukshëm nervoz. I thashë – Aleksandër o vëlla, ja qëndrimi yt që duhet të shkosh bashkëpunëtor për vrasjen e Oliverit dhe të mjekohesh, largohesh nga vendi, se koka jote është në pikëpyetje që në atë moment. Ai tha: “Unë e di këtë dhe kam frikë nga kjo.”
Ai e pyeti Gligorijevicin nëse Aleksandar Vuçiq kishte ndonjë lidhje me vrasjen e Ivanoviqit, por ai mori një përgjigje negative. Ai i ka shpjeguar se motivi i likuidimit ka qenë konflikti mes Ivanoviqit dhe Veselinoviqit.
“Ajo thotë, ‘Ti e di që unë e dua Aleksandrin dhe të gjitha këto, por ai me të vërtetë nuk ka asnjë lidhje me të, sepse nëse do të ndodhte, do t’ju thoja. Dhe më pas pyeta: ‘Mirë, cili është motivi i vrasjes?’ Ai thotë: “Oliver i hyri shumë në brinjët Zvonkos për biznesin e tij dhe këto janë llogari të pazgjidhura dhe prandaj duhej të përfundonte kështu”.
Aty Oliveri ishte i rrezikshëm për interesat e Veselinoviqit dhe kumbarit të tij në njërën anë, në anën tjetër e lidha se vdekja politike e Oliver Ivanoviqit do të thoshte shumë për zhvillimet e mëtejshme politike lidhur me Kosovën”.
” Fundi i Gligorijevic” ose “Likuidimi i një lojtari serioz”
Sipas Gligorijevic, megjithatë, gjërat shpejt u ndërlikuan. Më pak se dy muaj pas këtij takimi, në fillim të majit, ai qëlloi një aktivist të opozitës në mes të ditës në Kula dhe tentoi ta vriste.
“Menjëherë pas kësaj nga një numër telefoni i panjohur, ndoshta dy orë më vonë, më mori në telefon dhe më tha: “Vëlla, jam në hall, do të mbulohem, mos më telefono më në atë numrin tim. Do të shihemi në Beograd, do t’ju njoftoj.’ Në atë moment nuk e dija se çfarë po ndodhte”, rrëfen Bogdanoviq.
Ai thotë se gjërat i janë bërë më të qarta kur ka vërejtur se asnjë media nuk ka raportuar se kjo të shtëna ka ndodhur dhe se Gligorijevic nuk është arrestuar, edhe pse njeriu e ka njohur kur ka qëlluar dhe ka dhënë deklaratë në polici, ndërsa në ngjarje kanë marrë pjesë edhe dëshmitarë.
“Më tha se ai ishte vërtet nën mbrojtjen e policisë, prokurorisë, nën mbrojtjen e shtetit”. Dhe se ai është i fortë. Në atë moment, sado jonormale të bëra, unë dola në përfundimin: ‘Zot, ky vëllai im është vërtet një lojtar serioz.’ “Sapo askush nuk e kërkon, posa nuk është në media, posa mediat nuk thonë se është lëshuar urdhër-arresti apo çfarëdo, atëherë ai është kriminel i rëndë”.
Bogdanoviq thotë se e ka parë mikun e tij disa ditë para se t’i humbet çdo gjurmë.
“Hera e fundit që u pamë ishte në ditëlindjen e vajzës sime, ishte 15 qershor (2020). U pamë për një kohë të shkurtër, rreth 20 minuta, ecëm, nuk u ulëm diku. Ai më tha: ‘Vëlla, nesër është Dita D dhe nesër do të mbledh gjithçka që duhet të mbledh, vëllai yt do të të thërrasë pas kësaj. Unë po marr përsipër gjithçka që mund të merret në Serbi ‘… Ai donte të merrej me Belivuk. Është një marrje e klanit, ai: ‘Hiq një që të vish’. Unë i thashë: ‘Mirë, hajde, mos fantazo, hajde, mos fol marrëzi, çfarë mund të marrësh përsipër. “Jo”, thotë ai, “shteti është me mua”. Ky ishte komenti i tij”.
Mirëpo, Gligorijevic nuk ia doli këtë – ai u vra në qershor të vitit 2020 dhe prokuroria pretendon se ai u vra nga ish-bashkëpunëtorët e tij Veljko Belivuk dhe anëtarë të tjerë të grupit “Parimet”.
Hetimi i prokurorisë zbuloi se Gligorijevic dhe anëtarët e grupit rival kriminal planifikuan vrasjen e Belivuk dhe se për këtë arsye ai mori një snajper.
“Vëlla, ky më krijoi… nëse gjithçka është në rregull, pas nja dy ditësh ai do të shkojë në “thertore”,” citonte aktakuza një mesazh që Belivuk i dërgoi një bashkëpunëtori duke iu referuar Gligorijevic.
Sipas aktakuzës, e kanë penguar dhe e kanë vrarë në një shtëpi në Ritopek, e cila përdorej posaçërisht për likuidime. Belivuk dhe bashkëpunëtorët e tij kanë vërejtur se në fotot që tregojnë se Gligorijevic është goditur me thikë në shpinë “tradhti”, dhe se trupi i tij është prerë në copa pas vrasjes. Më pas u blua dhe u hodh në Danub.
Meqenëse për disa muaj nuk kishte dëgjuar nga Gligorijevic dhe nuk kishte marrë asnjë informacion nga familja e tij, Bogdanoviq dyshoi se diçka nuk shkonte.
“Në fund të tetorit më mjaftoi, mjaft e çuditshme, dhe më pas fillova të dyshoja se çfarë po ndodhte, ai nuk gjendej askund. Por sërish më frenoi njëfarë shprese, ai u strehua, bëri atë që bëri, shteti pastron rrëmujën që bëri dhe ai është diku atje”.
Pasi Belivuk dhe bashkëpunëtorët e tij u arrestuan në shkurt të vitit të kaluar, atij iu bë e qartë se gjërat kishin shkuar shumë më larg se sa ai mendonte.
“Në momentin që fotot nga ‘Sky’ (telefonat e mbrojtur të përdorur nga Belivuk dhe bashkëpunëtorët) filluan të qarkullojnë në Odzaci, ku ka dhjetëra foto të ekzekutimit të Aleksandrit, kuptova se ai më shpëtoi jetën. Sepse në periudhën kur u vra, në mënyrën më monstruoze që mund të imagjinohet – nuk më përmendi mua. Si dikush që di për të gjitha këto.”
Teksa fliste për detajet se si u vra shoku i tij, Bogdanoviç qau. Ai thotë se tani ka vendosur të dalë publikisht dhe të bisedojë me gazetarët e KRIK-ut, sepse mendon se ia ka borxh Gligorijevicit.
“Ai ka komunikuar me klanin rival, nuk e di se çfarë kanë bërë dhe cilat kanë qenë motivet e komunikimit të tij me ta, por është vrarë se dinte shumë. Dhe sepse, nëse do ta kishte fituar betejën që shpallte, me siguri do të kishte lidhur klanin (Belivukut) dhe klanin kriminal të Veselinoviçit, i cili urdhëroi dhe urdhëroi vrasjen”.
Bogdanoviq në fund të intervistës thotë edhe se është i vetëdijshëm se duke e thënë këtë po e vë veten dhe familjen në telashe. Megjithatë ai shprehet se gjithçka që di do ta tregojë në prokurori, edhe pse nuk i beson sistemit.
Ka një fije shprese tek unë se ky shtet do të më mbrojë dhe mendoj se kjo është më e pakta që mund të bëjë në këtë moment për të nxjerrë në dritë të gjithë të vërtetën për vrasjen e Oliverit dhe për ta zbardhur më në fund në mënyrën më pozitive të mundshme – që ata ata që e kanë urdhëruar dhe organizuar do të dalin para drejtësisë”.
/TV Malisheva
