I dashur Pedro, mora romanin tuaj dhe ju falenderoj. Mjerisht, unë nuk e lexoj dot, se nuk e di gjuhën tuaj. Vetëm për një gjë jam i sigurt,shkrimtari, që e do njeriun dhe vdes për të, shkruan mirë…’.
Një ndër shkrimtarët dhe autorët më të mirë të letërsisë shqipëtare, por fatkeqsisht i nën vlerësuar bindshëm në kohën e tij, dhe jo vetëm, ishte dhe dhërmioti Petro Marko.
Autori i shpellës së piratëve, dhe i një sërë librash për fëmijë dhe të rritur, kishte në jetën e tij dhe një lidhje të pandashme me luftën.
Me vullnetin e dëshirën e tij të plotë, ai vendosi të shkonte dhe të merrte pjesë në luftën e Sapanjës, në Valencia, gjatë së cilës u mbajt dhe ‘Kongresi i shkrimtarëve më të shquar në botë’ ku Petro ishte gjithashtu i ftuar.
Gjatë zhvillimit të këtij kongresi, shkrimtari shqiptar u njoh dhe me autorin e librit ‘ Plaku dhe deti’, Ernest Hemingway.
Pjesë e kongresit ishin dhe shkrimtarë të tjerë me famë botërore si Pablo Neruda, Nikolas Giljen, Andre Marlo, Nekse, Ana Serges, Luvdig Ren, Aleksej Tolstoj, Rafael Alberti, Atonia Maçado e të tjerë.
Pasi u kthye nga Spanja për në Shqipëri, Petro vendosi të lexonte librin e Heminguejt drejtuar amerikanëve që ranë gjatë luftës në Spanjë.
Në artikullin “Shkrimtari, që do njeriun dhe vdes për të, shkruan mirë…”, marrë nga parathënia e librit “Për kë bie këmbana”, Petro shkruan:
“…U njoha me Heminguejin në Valencia, në Kongresin e Shkrimtarëve më të shquar të botës, si: Pablo Neruda, Nikolas Giljen, Andre Marlo, Nekse, Ana Serges, Luvdig Ren, Aleksej Tolstoj, Rafael Alberti, Atonia Maçado e të tjerë. Ky dukej më i gjalli. Unë për herë të parë i shikoja dhe u dëgjoja emrin këtyre kolosëve të letërsisë bashkëkohore, të cilët, me mendimet dhe shkrimet e tyre, i dhanë një hapësirë më humane, më internacionale dhe socialiste letërsisë dhe artit botëror.
